“Günün birinde bir bakmıştır ki döküleceği denize koşan ırmaklar gibi hevesi, hayali, aklı, gönlü; kâğıda, kaleme doğru akmaktadır. Söylemek istiyordur o, anlatmak, yazmak, yeni bir şey kurmak, yıkıp daha iyisini yapmak… Şahsına münhasır bir yapış ve yıkış bulmak arzusundadır. Silmeye uğraşır bazen de, bir hayat inşa etmeye çalışır sayfalar arasında, küçük bir yer arıyordur güya, kendisine ait bir dünyadır hülyası ama, kendisine ait lakin kendisinden büyük, kocaman bir dünya...”