Ağlıyordum.kafamı tel örgüyle ayrılmış bölüme vura vura ağlıyordum. Kendimi çaresiz hissttiğim anların toplamında , dönülmez yolların sonunda bulduğum çok olmuştu. Birikerek yok olma isteğim, bir uçurumdan düşüp hayata son kez bakmanın nasıl bir his olduğunu yaşama isteğim,yaşama isteğimden daha fazlaydı.Kontrolün hep ben de olduğu , kendi dizginlerimi hep elimde bulundurduğum bu hayatta kontrolden çıkarılıp freni patlamış araba gibi nereye gideceğini bilmediğim bir yola girmiştim,Ne yolun baş ...